My Wonderful Life

(Talambuhay ni Maryjane Agoho)

Ako si Maryjane M.Agoho na isinilang sa San Jose Tiaong Quezon noong May 24 1993.Bunga ako ng mag kabiyak na Mario M.Agoho at Julia M.Agoho na tubong Quezon.lima kaming magkakapatid at ako ang pinalad na maging bunso at nag iisang babae lamang.Ang mga ito'y sina Michael,Manuel,Marlon,Marino at ako.

noong ako'y bininyagan...cute ko nun....

Maliit lamang ang bahay namin na maituturing kung isang kubo lamang.Dito din ako bininyagan sa lugar na ito at ang aking naging ninong at ninang ay sina Mr.at Mrs Elsa Reyes.


Anim na taon na ako ng lumipat kami sa Barangay Sta veronica San Pablo City sa hindi maipaliwanag na kadahilanan kung bakit kami lumipat.Bago pa man kami lumipat dito sa lugar na ito maraming Barangay kaming tinirhan tulad ng Sta Elena,Palagaran,at Tiaong.
Hindi ako nakapag aral ng Grade 1 dito sa mababang paaralan ng Sta Veronica Elementary School.Noong una hindi ako nakapasa upang maging Grade 2 sa kadahilang ako ay sobrang mahiyain at medyo hindi ako naimik kapag ako'y tinatanong.Pero ang guro kung si Mrs Vivian C.Odiame ay hindi ako sinu kuan upang ako magkaroon ng tiwala sa sarili.Naalala ko kung paano niya pagalitan kapag hindi ako nakakasunod.At dahil sa aking gurong si Ma'am Odiame pinilit kung magbago at magkaroon ng lakas ng loob para sa mga darating na pagsubok


Natatandaan ko noong ako'y Grade 3 may nakaaway akong lalaki.Inaway kasi niya ang kaibigan ko.Sinipa ko siya at tumakbo ako sa loob ng aming room.Ang lakas ng loob kung patulan ang lalaking nyon.Siyempre alam ko naman na ipagtatanggol ako ng aking kuya.Grade 6 siya noon at kahit palagi kaming nag-aaway pinagtatanggol pa rin niya ako.

noong nagkasabit ako noong Grade 4..

Grade 4 na ako at graduate na ang aking kapatid ng Elementarya wala na tuloy akong tagapagtanggol.nagkaroon ako ng kaklase at bagong lipat sa sming lugar at kapit-bahay pa namin.Naging close din naman kami.Pero hindi naglaon umalis din sila.Syempre nalungkot din ako.Natatandaan ko pa noong sabay kaming lumaban ng ''running''sa kabilang barangay para idaos ang intrams namin at nakasali ako sa division meet na ginanap sa Dizon High noong 2004.

Dito sa dizon marami akong naging kakilala,mga kasapi ko sa ''running.Palagi kaming nag papraktis sa Sampalok Lake.Buong mag hapon kaming nag papraktis.Ang sakit sakit sa katawan.Parang gusto ko ng ngang umayaw,ang hirap kasi.

Lalaban na kami noon at hindi namin alam kung anong oras ang laban,eh di naglaro muna kami ng jackstone.Naiinip kasi kami,hindi namin nagsisimula na pala ang Division Meet na pala.Kaya yon hindi ako nakalaban sa dapat kung labanan.Inuna ko pa kasi ang pag lalaro ng jackstone.

nag pikturan na kami noon.

Hindi lang naman ipinanlaban,noong Grade 6 lumaban ako sa subject na Filipino at Hekasi,Kahit hindi ako 1st place,natutuwa pa rin ako dahil nakasali pa rin ako sa paligsahang ito

Maghahighschool na ako.Papasok na ako sa panibagong mundo.Sa Col.Lauro D.Dizon Memorial National Highshool.ako nag aral.nakilala ko doon ang unang kaibigan ko .Lagi kaming  magkasama kung saan kami mag punta.Naaway rin naman kami kahit papaano ngunit nag kabati din agad kami.

2nd Year ng kami'y magkahiwalay.hindi na kami magkaklase.Pero kahit nagkahiwalay kami,dumating naman agad ang magiging kaibigan ko,sina Jayna.Marami kaming pinagdaanan,lumaban din kami ng Florante at Laura,panalo naman kami,kase ibinuhos lahat upang manalo lamang sa labang iyon.

Noong 3rd year highschool nag J.S prom kami.Akala ko noong una hndi ako magiging masaya.Ang gaganda at ang popogi nga ng aking mga classmates.Naisayaw nga ako ng crush ko dati gawa ni may pero ok lang naman sakin mabait naman nyung tao eh.Tapos isinayaw din ako ng aking mga classmates.Nag-enjoy ako noon.

natapos na ang highschool musical namin..

4th year na ako,malapit na akong mag tapos ng highshool.Marami na akong mgabagong kaibigan tulad nina May,Erica,Ella at Cathy.Maramai kaming ginagawa ngayong malapit na kaming mag tapos ng highschool.Lumaban kami ng cheerdance, pang 2nd lang kami at ang nanalo ay Science.Lumaban din kami sa Highschool Musical.Noong mag J.S hindi ako nakasama hindi din kasi sina jayna kaya hindi na rin ako sumama.

Masaya ako ngayon at malapit na akong mag college at makakami ko na rin ang kagustuhan kong makatulong sa aking pamilya.

"The Simple Life Of Eco"

(Talambuhay ni Jerico Martinez)

                  Ako si Jerico Rioflorido Martinez. Ako ay ipinanganak sa "Seamen's Hospital" sa Intramuros Manila. Ang aking ama ay isang "machinest" siya ay si Gerardo Martinez at ang aking ina na si Lilian Martinez ay isang "House Wife". Sabi saakin ng nanay ko sumakay daw ang daddy ko noong ako ay ipinanganak. Noong ako ay tatlong taong gulang palamang ay hindi ko daaw kilala ang aking ama sa kadahilanang siya ay sumasakay sa barko.

ako ung nasa kaliwa.
si Regie ung nasa gitna
at si Eujon ung nasa kanan.

                 Ako at ang aking pamilya ay nakatira sa Mel Alcalde St. Tondo Manila. Noong ako ay bata pa nag karoon ako ng istant "best friend" na pinsan pa. Siya ay si Regie C. Rioflorido. Ako ay lagi niyang kasama mula nang kami ay tumuntong na sa mababang paaralan hanggang sa antas na tatlo. Lagi akong isinasama ng kanyang ama kung saan sila pupunta. Halos sa kanila na nga ako nakatira dahil doon ako nakiki kain, nag lalaro, nakiki tulog sa kadihilanang siya ay nag iisang anak, wala siyang  kalaro sa bahay nila kaya ako ang tinatawag ng kanyang ama. May isa pa kaming kababata siya ay si Eujon Paul Anggustia.

class picture namin nung kinder sa emilio jacinto elementary school.

                              Noong ako ay kinder ako ay pumasok sa paaralang “Emilio Jacinto Elemtary School” sa Manila. Noong una araw n gaming pasukan kami ay nahihiya sa kdahilanang wala pa kami ganong kakilala.

            Tuwing linggo ako at ang aking pamilya ay parating nag sisimba ng sama-sama. Pag katapos ng misa ay dumideretso kami sa aming paboritong kainan ang “JolliBee”. Kung minsan sa “JolliBee” kami nag seselebrate ng kaarawan o kung minsan ay doon kami ng papalipas oras kapag malapit na ulit umalis ang aking ama.Parati kaming nag sasama-sama tuwing may okasyon.

class picture namin nung grade 3.

            Noong bata pa ako syempre na pag daan ko ang mga larong “bagong silang, paway, tumbang preso, beng sak, teks, stiker, paper doll, pogs, tau tauhan, at Chinese garter”. Nag lalaro din ako ng “jakstone”, minsan un gang nagiging libangan naming sa aming bahay. Sa pinsan ko din ako naunang mag laro nang “playstation at computer”.

nung kami ay nag simba.

            Naging makulay din ang aking mga araw noong grade six ako. Marami akong nakilalang mga bagong kaibigan na hanging ngayon ay mayroon pa kaming connection hanggang ngayon. Gumawa pa nga sila ng group ng 6-mari curie (section naming nung grade six).Hindi ko rin malilimutan ang una kong nagging crush. Siya ay si Liezle Lirio Librado.

            Pagka tapos ko ng grade six ay lumipat kami ng dito sa San Pablo Laguna. Mga ilang araw lang ng pag ka graduate ko ay umalis na kami sa aming bahay na tinitirhan sa Manila. Kasi na una na ung ibang gamit naming na dineliver sa Laguna tapos nag iwan lang ng ilang gamit na kailangan namin. Dito na pinasyang manirahan ng aking ama sa kadahilanang lalong gumugulo sa Maynila.

            Noong una akong pumasok ako sa Dizon High ay hindi ako ganong nag sasalita kasi di ko masyadong maintindihan ang mga sinasabi nila. Dito rin sa Laguna ako na unang naka punta sa ilog at lake. Tuwang tuwa ako nung pumunta kami ng lake para lang akong bata.marami din akong nakilalang mga naging kaibigan ko. Sila ay sina Arjay, John Bert, John Paul, at marami pang iba. Noong 1^st year ako unang nakapag cutting class (kasi isang subject lang). Dito ko rin naranasan ang whole day na pasok hanging ngayon. Kasi nung elementary ako half day lang pasok namin.

            Noong pag tung-tong ko ng 2^nd year ay nakakilala pa ako ng mga bagong kaibegan. Sa taon ding ito ay ang unang beses akong sumali sa aktingan at swerteng nag wagi ng ikatlo sa pinaka magaling umarte. Ang iginanapan kong role ay Florante. Di ko nga akalaing mananalo ako. Kasi di ito palang ang pinaka una beses.

picture ko nung js. nung third year.

            Noong 3^rd year ko nakilala ang kuya ko si Kevin Martinez kasi parehas kami ng apelyido. Dito ko din nakilala ang best friend na close friend pa na si Jim Carlo Pria. Lagi ko kasi syang kasama sa pag cu-cut classes. Lagi kaming half day kasi nag lalaro kami ng DOTA (Defense of the Ancient). Naaalala ko pa kapag nag lalaro kami ng dota marami kaming nakilalang tiga ibang school.

            4^th year for me is a very inspiring year. I met a person whose name is Shaila Concheza. She is a lovely beautiful lady. When I first saw her I ask my classmate (an officer) “what is her name?” my classmate told me that it is the cousin of Dave Villanueva (my other classmate). I ask Dave if he has the number of his cousin but he did not give it to me so I went to my friend Ella (one of my class mate) I ask her if she can get the number of the volunteer named Shaila. Then after class she gave me the number of Shaila and we have been texting until now.

Lalo akong naging adik sa dota at lalong dumami ang aking mga dota friends. Pati ibang section suma-sama na saaming mag laro ng dota. Ano nga ba ang dota? Ito ang larong kina babaliwan ng ilan nating kababayan at syempre kasama na ako doon. Naaalala ko pa tuloy nung subject namin sa Values sabi nang teacher naming na si sir Gutierrez “sa inyong palagay saan nyo maaaring ihalin tulad ang inyong buhay?” karamihan sa aking mga kamag aral ang sagot ay gulong pero ako iba. Nag taas ako ng kamay tapos tinawag ako ni sir sabi ni sir “yes Jerico” sabi ko “sir sa dota po” tapos bigla silang nag tawanan, sabi ni sir “(natatwa pa) sige ipaliwanag mo sakin kung bakit inihalintulad mo ang buhay mo sa dota”. “sir tulad po ng tao kailangan ng pera para makakain sa dota kailangan ng pera para maka build up. Minsan kailangan nating sumulong saating buhay sa dota push ang tawag. Protektahan ang mahalaga satin sa dota mag defend.kailangan din sa mga tao ang mag kaisa sa dota mag full force. Minsan di natin inaasahan ang problemang biglang darating saating buhay sa dota ay gang bang. Kailangan din ng tao ang dumiskarte sa buhay sa dota maka money shot. Mag hanap ng mapag kakakitaan ng pera sa dota mag hunt ng kalaban. Kailangan din ng tao ang mag hanap ng mag bibigay sa kanya ng lakas o pagkalinga sa dota ay mag rune. Maging independent sa buhay at dumiskarte para sa sarili sa dota ay mag farm. Sa buhay ng tao kailangang harapin ang mga kinatatakutan sa dota naman ay mag clash.” O diba nag ka 95% pa nga sa recitation.

Maraming pag subok ang dumarating sa ating buhay. Hindi natin kailangang takasan ang nmga pag subok ang kailangan lang natin harapin ito ng buong tapang at gabay ng magulang. Yan ang talam buhay ni Jerico Rioflorido Martinez.                

before

after

“Sanay nagustuhan ninyo ang aking talam buhay.”

Ang Talambuhay ni Rienard De Vera

            Nagtrabaho ang aking ina na si Rissabelle De Vera sa Maynila upang may maipangtustos sa kanyang pamilya. Dito niya nakilala ang aking ama na si Bernardo De Vera. Sila ay nagkaibigan, hindi sinasadyang nabumtis ang aking ina.

noong ako'y maliit pa

            Ako ang nagging bunga ng kanilang pagmamahalan. Noong Pebrero 22,1995 ako ay isinilang sa San Pablo Doctors Hospital. Naging mahirap para sa aking inha ang ako ay alagaan, kaya’y pagkalipas ng 3 buwan ay ipinaalaga niya ako sa aking lola. Makalipas ang ilang buwan, sila ay nagpakasal sa Virac, Catanduanes noong Enero 16,1996.

            Nagging mahirap para sa aking lolo at lola ang pagpapalaki sa akin. Napakakulit ko daw noong ako’y sanggol pa lamang. Naaalala pa daw nila noong ako’y nagsasayaw sa duyan.

           

            Nagtrabaho ang aking ina at ama sa Maynila. Noong apat na taong gulang ako ay isinama nila ako sa Maynila upang doon manirahan. Ngunit nagging mahirap ang amig buhay kaya’t bumalik kami ng San Pablo upang mag-aral.

nagkamit ako ng parangal

grduation picture ko

            Noong ako’y limang taong gulang na, ako ay nag-aral ng kinder sa Paaralang Pangelementarya ng San Joaquin. Hindi daw ako magaling sa klase. Madalas patayo-tayo ako sa aking upuan, madalas mag-ingay at kung anu-ano pang kalokohan. Pero natapos ko ang kinder na ako ang best in Filipino. Noong ako ay nasa unang baitangh na, ay ginanahan akong mag-aral. Naaalala ko pa noong nagkaroon kami ng quiz bee sa klase at ito ay may premyong limang piso. Ako ang nagwagi sa quiz beeng ito at nanalo ng premyo. Natapos ko din ang unang baitang na ako ang First Honor.  Noong ako ay nasa ikalawang baiting na, naimpluwensyahan ako ng aking mga kamag aral mg di-magandang salita. Dahil dito napektuhan ang aking pag-aaral. Natapos ko ang ikalawang baiting na ako ang 2^nd Honor. Ngunit bumawi ako sa ikatlong baiting. Pinanlalaban ako n gaming paaralan sa mga quiz bee noon. Nagging aktibo din ako sa Kab Scuots. Dahil ditto nakatapos ako ng ikatlong baiting na ako ulit ang 1^st Honor. Noong nasa ikaapat na baitang na ako  ay nagging mahirap ito sa akin. Mahigpit ang aming guro.lagi niya akong pinagagalitan. Napasama din ako sa Unit I Cheer Leading Team. Nanalo kami sa district meet noon. Napakarami kong proyektong ginawa sa taong iyon, pero sa kabila ng lahat ng hirap ay natapos ko ang ikaapat na baiting na ako ulit ang 1^st honor. Noong ako ay nasa ikalimang baitang na ako ay kinabahan, sapagkat ayaw ng mga guro sa akin. Nagging kakaiba din ang aking mga karanasan sa taong ito. Naalala ko pa noong kami ay guawa ng bahay-bahayan sa likod ng paaralan. Nakaranas din ako ng di-pangkaraniwang bagay, gaya ng mga multo. Naalala ko noong kami ay nagispirit of the coin. Masasabi kong ito ay talagang nakapangingilabot. Natatandaan ko din noong may nagpakita sa amin na isang batang nakalutang at duguan ang mukha . labis kaming nangilabot dahil dito. Natapos ko ang taon na ako ulit ang first honor. Noong ikaanim na baitang na, nahirapan ako, dahil ayaw sa akin ng aking guro. Pero nagkasundo din kami. Nagging hindi makakalimutang karanasan ang bawat araw ng taong ito para sa akin. Ako ang valedictorian n gaming klase. Labis akong natuwa sa aking nakamit. Humakot din ako ng parangal sa recognition naming.

            Naging masaya ang aking bakasyon. Pero nawala ang saya noong mamatay ang aking lolo noong ika-8 ng Abril taong 2007. labis akong nalungkot sa nangyari. Ipinangako ko sa aking lolo na makakamit naming ang kampeonato sa nagaganap na liga sa aming barangay. Nakamit nga naming ito at ang lahat ng iyon ay para sa aming lolo.

            Nag-enroll ako sa MSC upang doon mag aral ng sekondarya sapagkat may full scholarship ako dito. Noong pasukan na ay naging masaya ang mga unang araw ko ditto. Marami akong nakilala at natutunanan. Ngunit ditto din ako natuto ng paglalaro ng computer games. Labis na naman akong naadik sa maga ganitong bagay. Pero basketball amg naglayo sa akin sa masamang dulot nito sa akin, nagging varsity player pa ako ng aming paaralan. Ngunit di ako nakalaro sa palarong panlungsod. Ito ay dahil hindi kinaya ng katawan ko ang sobrang pagod. Labis itong nakaapekto sa aking pag-aaral. Nakatapos ako ng unang taon nang masaya sa mga naranasan ko.

            Nagtransfer ako sa Dizon High sa kadahilanang hibdi na kaya ng magulang ko ang tuition sa dati komg paaralan. Nagging masaya ang ikalawang taon ko dahil sa II-B. nagkaroon ako ng maraming kaibigan sa aming paaralan. Pero nadala ako ng barkada at muli na naman akong nalulong sa computer. Bumaba ang grade ko at bumaba ang aking section.

ang pinakamahalagang  tao sa buhay ko

            Noong 3^rd year na ako ay labis akong nahiarapan sa pakikibaggay sa aking mga kaklase. Parang nag-iisa ako lagi. Pero musika ang nagpalapit sa akin sa aking mga kaibigan. Tumutugtog kami nang sama-sama. Madalas din kaming maglaro ng basketball. Nagging masaya ang taon hanggang  sa namatay ang aking lola. Nagpunta kami ng  Virac upang dumalaw sa burol. Nang siya ay mailibing na, bumalik na kami upang hindi ako mahuli sa klase. Labis nitong naapektuhan ang aking pag-aaral. Pero may isang tao akong nasandalan. Si Shane Vyn M. Reyes. Siya ang taong dumamay sa akin sa lahat ng aking problema. Sya ung taong handing maging sandalan ko. Hanggang sa mapaibig niya ako. Hindi ko masabi ang aking nararamdaman  sa kanya. Pero noong JS naming ay nasabi ko na ang aking nararamdaman. Noong Pebrero 16,2010, isinagot niya sa akin ang matamis niyang oo. Labis akong natuwa sa nangyari.

ako at ang mahal qowh

            Ngayong ikaapat na taon na ay magkasama pa rin kami. Lagi kaming magkaagapay sa mga problema. Nangako kami na walang iwanan ngayon, buka, at kailanman.

            Ito ang talambuhay ko, si Rienard  I. de Vera. Buhay na puno ng pagsubok, pero patuloy na bumabangon dahil sa aking mga pangarap.

Ang Talambuhay Ni Shane Vyn M. Reyes

                      Noong ika-17 ng Setyembre taong 1993 ay nagtanan sina Gerardo Reyes ,ang aking ama na nasa edad na 17 taong gulamg ,at si Mylene Manalo ,ang aking ina na nasa edad 16 na taong gulang pa lamang. Sila ay unang nagtungo ,sa Sampaloc Lake sa bahay ng kanilang kaibigan. Noong araw ding iyon ,ay nagtungo din sila sa San Juan,Alaminos. Kinabukasan ,pumunta ang kanilang kaibigan sa bahay nina Renato Reyes at Flavia Reyes, sila ang aking lolo at lola sa panig ng aking ama. Pumunta ang kanilang kaibigan nila dito upang ipaalam na nagtanan ang aking maga magulang. Nang malaman nila ito, ay pinuntahan nila ang mag magulang ko sa San J uan, Alaminos upang sunduin sila para sa pamumulong kina Vicente Manalo at Violy Manalo, lola at lolo ko sa panig ng aking ina, upang pag-usapan ang kanilang pagkakasunduan. Dahil pareho pang menor de edad, napagpasyahan nilang magsama muna ang mga ito at tyaka ipakasal kapag nasa tamang gulang na.

nung ako'y pitong buwan pa lamang buhat ako ng aking ina.

                      Sa kanilang pagsasama, ay hindi nila inaasahan na magdalang tao ang aking ina. Ang panganay nilang anak, ay isinilang noong ika-29 ng Oktubre taong 1995. pinangalanan nila itong Shane Vyn Manalo na walang iba kundi ako. Manalo ang apelyido ko noong ako ay bininyagan dahil hindi pa kasal ang aking maga magulang. Tuwang-tuwa ang lola't lolo ko sa panig ng ama ko dahil ako ang kaunaunahan nilang apo, at babae pa. 

                  
                      Taong 1996 ika-21 ng Hulyoay ikinasal ang aking ama't ina sa chapel ng Guadalupe Subdivision Lipa City. Kaya't inasikaso agad ng aking ama ang pagpapalit ng aking apelyido upang maging Reyes na ako. Ngunit pagkalipas ng ilang araw, ay nalaman nilang nagdadalang tao na naman ang aking ina. At napag-alaman din nilang ito pala ay ago ikasal ay buntis na kaya't isang taon lang mahigit ang tanda ko sa aking kapatid.Taong 1997 ika-9 nang Marso ayay ipinanganak ang aking kapatid na pinangalanang Ryan Paul Reyes.

                        Taong 1998 sa pagsasama nila ng isang taong mahigit ay naghiwalay ang mga magulang ko.Sabi ng lola't lolo ko lagi daw nag-aaway ang mga ito at madalas ay hindi magkasundo.Ngunit hindi ko rin alam ang tunay na dahilan kung bakit sila naghiwalay.Kaya't nag tig-isa sala ng anak,ako ay sa aking ama at si Paul ay sa aking ina.

                        

                       Iniuwi ako ng aking ama sa bahay nang aking mga tiyahin,sa panig nang aking ama. Doon muna kami tumira. noong ako ay mag-aapat na taon ay pinapasok na ako ng mga tiya ng ama ko ng Day Care. Hindi daw ako umiiyak kapag iniiwan ako sa iskul,umiiyak lang daw ako kapag  hindi ako binibigyan nang star ng aking guro.

                       Ngunit hindi nagtagal,ay umuwi kami ng aking ama sa San Pablo upang doon na permanenteng manirahan. Nandoon ang aking lola Flavia ,Ngunit ang tawag ko ay inay, ang aking lolo Renato ngunit ang tawag ko'y tatay. Sa makatuwid, sila ang parang naging tunay kong mga magulang, dahil ang aking ama na mas kilala ko sa tawag na daddy ay mas inuuna ang barkada kaysa sa akin. Kaya't sina inay at tatay ,ang nagpaaral sa akin.

nung gumaraduate ako ng grade VI

                        Noong ako'y maglilimang taon, pinapasok na ako ni inay ng kinder. Katulad noong ako'y nag Day Care sa Lipa ay hindi rin ako umiiyak kapag ako'y iniiwan sa eskwelahan. Sa San Anton Elementary School ako pumasok. Pero hatid sundo pa rin ako ni inay.Madami din akong naging kaibigan dito, ngunit lagi akong lumiliban sa klase. Lagi kasing nawawala ang aking mga kuwaserno at lapis.Lagi akong napapagalitan noon,sahil hindi ko alam kung pano at sino ang kumukuha nito. Kaya'y ng gagraduate ako ng kinder ay muntkan pang hindi ako mapasama, buti na lang ay kinausap ng aking inay ang aking guro.Dahil dito ay nakagraduate ako,marunong na naman daw akong magsulat at magbasa ng kaunti.

                        Noong ako'y nasa unang baitang ay nakapasa naman ako dahil masipag naman akong mag-aral noon .Ngunit noong nasa ikalawang baitang na ako ay puro paglalaro na lamang ang aking inaatupag, ganoon din nang nasa ikatlong baitang na ako.Nang nasa ika-apat hangang ika-anim ay nahilig ako sa pagsali sa Mardigra na  ginganap sa San Pablo bago magpistang bayan.Sumasama din ako sa mga camping at field trip ng Girl Scout.Nang ako'y gumaraduate ng elemantarya ay si daddy ang naghatid sakin.

nung magmardigra's kami nung ako'y grade IV

                         Pagkatapos ng bakasyon ay nag-enrol kami ni inay sa Col.Lauro D.Dizon Mem.Nat'l High School. Ang naging seksyon ko ay F.Kinakabahan ako sapagkat iba't-ibang tao na ang aking makakasalamuha.Pero madami naman akong naging kaibigan,sa estado ko ngayon ay pinagbutihan ko ang aking pag-aaral lalo na sa Matimatika at Filapino. Dahil dito napapasama ako sa mga panlaban sa aming seksyon, tulad na lamang sa pingkian sa Filipino.

                          Nang mag second year ako ay seksyon F pa din ako.matas man ang mga marka ko sa card ay hindi pa din ako pinalad na tumaas ang seksyon.Dahil dito ay medyo tinamad na akong mag-aral,bumaba tuloy ang mga marka ko noong unang markahan.Nang mangyari yun ay nagsikap muli ako sa pag-aaral, yun napataas kong muli ang aking mga marka.Kahit marami kaming gingawang kamalditahan nang aking mga kaibigan sa labas ng eskwelahan, ay hindi naman namin ito dinadala sa loob ng silid.

ako noong highschool

nung magvolunteer kaming tatlo sa C.A.T.

                           Magpapasukan na ako'y  third year na di ko alam kong tataas pa ang seksyon ko.Nang malaman ko na ang aking seksyon ay hindi ko inaasahan na maging III-C ako. May halong tuwa at kaba ang aking naramdaman, natutuwa dahil sa wakas tumaas na ang aking seksyon, kinakabahan kasi bakawala akong maging kaibigan. Pero mali pala ang pag-aakala ko mababait pala sila at maganda silang makitungo. Madami ulit akong naging bagong kaibigan dito.Madami ulit akong mga bagay na naranasan. Kaming tatlo ng aking kaibigan ay nag volunteer upang naging officer ng C.A.T. Mahirap man ay kinaya. Bakasyon summer training namin sa C.A.T. 20 araw lamang ito preo naging masaya naman, lalo na kapag natutulog kami sa iskul.Sa huling araw nito ay ibinigay na sa amin ni Sir Marfori ang aming magiging posisyon,masaya ako sa naging posisyon ko dahil ito talaga ang gusto ko ang maging 1st. Bat. Ex-O.



                            Nang mag fourth year ako ay seksyon C pa din ako. Madami ulit kaming bagong kaklase, madali naman namin silang nakasundo. Masyado pa lang abala kapag graduating na katulad namin,nakaka pagod pero ayus lang. Alam kong magiging sulit ang lahat ng aking paghihirap. Nagsisikap ako ngayon upang maiahon sa kahirapan ang aking pamilya. Sana ay magtgumpay ako sa aking mg minmithi sa buhay. Ito ang aking talambuhay.

                         

kwento ng buhay ko!

 (Ang Talambuhay ni Rischelle S. Villanueva)

noong ako ay binyagan

ang aking ama at ina

              Ako si Rischelle Salcedo Villanueva naktira sa Brgy. Soledad San Pablo City, labing anim na taong gulang isinilang noong Hulyo !6, 1994 sa Brgy. Soledad. Bininyagan ako noong Oktubre 4, 1994.Ang mga magulang ko ay sina Dominga Salcedo Villanueva at Avelino Corbantes Villanueva. Ang Panganay ay si roldan S. Villanueva, Sumunod ay si Roseann S. Villanueva, ako ang pangatlo at ang aming bunso ay si Rejina S. Villanueva. lahat kami ay nag aaral. 

graduation day

              Natuto akong lumakad at magsalita sa tulong ng aking ina at mga nag aalaga sa akin.Naranasan kong maging masaya dahil sa tulong nila, sapagkat marami silang naituro sa akin na mga bagay noong bata pa ako. Hanggat nagkaroon na ako ng kaisipan at pumasok na ako sa kindergarten ng anim na taong gulang. habang tumatagal marami akong nagiging kaibigan, kalaro at kakampi. Noong Marso 22, 2001 ay nagtapos ako ng kindergarten sa St. Francis Day Care Center. Nagkamit ako ng ikatlong karangalang banggit. 
             Noong tumuntong na ako sa unang baitang ay nag - aral na ako sa Soledad Elementary School, dito ako natutong bumasa at sumulat ng mga salita at letra. Hanggang sa dumating na ako sa ika - anim na baitang, lalong dumami ang aking kaibigan at lalong lumawak ang aking kaalaman. Natuto din ako na lumahok sa mga ibat - ibang gawain tulad ng Day Camp na ginanap sa Lipa, Batangas.Nang dumating ang araw ng aking pagtatapos buwan ng Marso 2007 ay naging lubos ang aking kaligayahan dahil nakamtan ko na ang aking inaasam na pagtatapos sa elementarya
            Pagtuntong ko ng sekondarya ay pumasok ako sa CLDDMNHS o Col.Lauro D. dizon Memorial National Highschool. Sa unang Taon ko ay nasa section C ako, Sa unang pasok ay natakot ako kasi wala akong kakilala pero dumating yun oras na may nakilala ako na maituturing kong kaibigan. Tinanong niya ang aking apelyido at nalaman ko na magkasunod ang aming apelyido sa listahan siya ay si Jennisse Inah Visleno, siya ang pinakauna kong nakilala sa School.Mabait, madaldal at palakaibigan siya kaya nagkasundo kami. Habang tumatagal lalo akong napapalapit sa mga kaklase ko at marami na din akong naging kaibigan.Nang ako ay naging Second year na nasa section C pa din ako, hindi ko na mga naging kaklase yung mga taong napalapit na sa akin. Ngunit may nakilala ako na isang babae na tomboy siya ay si Melanie. Naging Kabarkada ko siya kasi mabait din siya at kasundo ko. Naging masaya rin naman ako sa mga bagong kong kaklase. Noong tumuntong na ako sa ikatlong taon panibago na namang mga kaklase ang nakasalamuha ko. May umalis, meron naman bumaba at tumaas ng section. Marami ankong natutunan at nalaman na mga kalokohan ng tumuntong ako sa taong ito. Naging makulit at maingay na ako( ito siguro ang epekto kapag maraming kaibigan :p). Maramimg masasayang nagyari sa akin tulad ng kapag kasama ko ang mga kaibigan ko, kapag wala kaming klase ay pumupunta kami sa Lake o kaya naman ay nagcocomputer. Mas naging masaya kami ng dumating na ang buwan ng pebrero kasi ito yun panahon kung saan kami ay makaattend o makakaranas ng junior - senior prom. Kahit nakakantok ay naging masaya ako dahil noon ko lang na experience an ganitong party lalo pa't isinayaw ako ng crush ko. 

Kaming tatlo nung js nung 3rd yr.

Kaming apat nung js nung 3rd year.

                 Ngayong nasa ika - apat na taon na ako, kami pa din ang magkakaibigan at magkakasama. Maraming nangyari sa akin ngayong taon  na nakatulong ng marami sa akin tulad ng labanan ng bawat section. Sisimulan ko sa cheerdance, nagpraktis kami agad upang kami ang magwagi, araw araw namin itong ginagawa kaya araw araw din kami nagagastusan. Noong nagsimula na ang laban kabado kami , pinapanalangin namin na manalo kami pero sa kasawiang palad ay naging fourth placer lang kami, pero ok na din dahil pinagpagudan namin yun at sa tingin namin ay maganda ang aming naipalabas. Sumunod na nilabanan namin ay ang "Highschool musical" sa english, nagpraktis din kami nang maaayos sabi kasi namin dito kami babawi akala namin ay mananalo kami kaya lang ay second placer lang kami pero ok lang din ulit kasi yun yung kaloob sa amin ni God at natutuwa na din kami sa aming award. Pagkatapos noon ay nagusap - usap kami na mgswimming kahit hindi kami ang nanalo. Ang saya ng aming swimming kahit kakaunti lang kami. Nagkaron din kami ng Fieldftrip sa ibat ibang lugar. Sumama ako dahil gusto kong marating yung mga lugar na yun. marami akong nakitang magandang tanawin at mga kaalaman na nakadagdag sa aking kaisipan.
at ang pinakahuling nangyari sa buhay ko ngaung taon na naging masaya para sa akin ay ang junior - senior prom, naging memorable ito sa akin dahil sa kakaibang tema nito, na hawaiian. Lahat kami ay nakadamit pang hawaiian(mabulaklak) khit ang mga lalaki. Masayang masaya ako nung gabing yun at hindi ko yun malilimutan.
        

Mga kaibigan ko.

Espren ko.

Kami ni Miki.

      

  Lahat ng mga magagandang experience ko na ito ay hindi makukumpleto kung wala ang aking pamilya at mga kaibigan. Ang aking mga tfriends na hindi ako iniwan ma pa saan man sila ay sina miki, karla, bel, zylene, beth, aileen at ang bestfriend ko na si Nineth. Sila ang kasa-kasama ko sa mga kalokohan, kasiyahan at kalungkutan ng buhay ko at sana kahit mag college na kami ay hindi kami magkalimutan at mas lalong pang  tumibay ang aming pagkakaibigan. 

ito ako ngayon(4rth year na)

At ito ang kuwento ng buhay ko............................